Hopelijk tot de volgende keer!

Kon'nichiwa!

De titel klinkt misschien wat dramatisch, maar je weet het maar nooit… Het geval is namelijk dat ik vanavond Fugu vis heb gegeten... Deze vis is wanneer hij niet goed bereid is dodelijk … een mooi moment om jullie op de hoogte te brengen.

Momenteel zit ik in Hikari. Wat ongeveer te vergelijken is met het Borne van Nederland. Weinig te beleven en iedereen kent elkaar wel ergens van. Met mijn komst ben ik dan ook meteen de langste (tijdelijke) inwoner geworden en is het aantal mensen wat enigszins Engels begrijpt is met 10 procent gestegen. Des al niet te min zijn de mensen hier super aardig en is de omgeving stil maar qua natuur super mooi!

Om jullie een snelle update te geven wat ik nu allemaal weer heb gedaan, een opsomming sinds mijn laatste update:
- Bezoek gebracht aan de Hakone bergen. Boven aan deze berg is de vulkanische activiteit. Deze is zo erg dat je eieren kan koken in het water… Deze eieren komen er echter wel zwart uit door de zwavel…
- Naar Yokohama geweest. Van de drie grootste steden (Tokyo, Osaka & Yokohama) is dit toch wel mij favoriet! Ik ben hier naar toe geweest met een groot gezelschap en ik heb nog nooit zoveel genoten van het eten van vlees. (mensen in Nederland ga naar een Braziliaans barbecue restaurant!)
- Kyoto! Ook wel de culturele hoofdstad van Japan. Hier zijn vele tempels en belangrijke plaatsen te vinden. Ik heb onder andere een bezoek gebracht aan het kasteel van de Shogun (krijgsheer), het gouden paviljoen en kiyomizu-dera tempel.

Over Kyoto wil ik graag wat meer vertellen omdat dit eindelijk de eerste stad was waar ik het gevoel had dat ik me in een oude Japanse stad bevond. In Osaka en Tokyo zie je (op bepaalde plekken na) eigenlijk alleen maar torenhoge betonnen wolkenkrabbers. Dit komt door de tweede wereldoorlog waar alles werd platgegooid en alle oude gebouwen letterlijk in rook zijn opgegaan. Kyoto werd dit onheil gelukkig bespaard. Dit kwam door de vele tempels en kastelen die hier te vinden zijn met als gevolg dat deze er nog steeds staan. Al met al een stad die zeker nog een keer ga bezoeken!

Nu een onderwerp waar ik nooit over uitgepraat raak… het eten in Japan. Naast beschimmelde soja bonen (Nato) en kippen hartjes(beiden zijn trouwens best te eten). Wil ik twee dingen uitlichten. Dit zijn vissenogen en de eerder genoemde Fugu vis. Ik heb mezelf beloofd om in ieder geval alles te proberen qua het eten betreft, toch moest ik een mentale grens over bij deze twee… een korte uitleg over mijn ervaring met beide gerechten…

De vissen ogen schijnen een eer te zijn om te mogen nuttigen, je krijgt er tenslotte maar 2 bij elke vis… Toen ik dus voor de eerste keer in mijn leven werd aangestaard door mijn eten moest ik toch een mentale grens over. Samengevat zoutig, vissig en slijmerig met krokante korstjes... Niet iets wat ik op mijn favoriete lijstje zal zetten.

Dan de Fugu vis… Zoals eerder gezegd dodelijk wanneer hij niet op de juiste manier is klaargemaakt… Qua smaak is hij zeker goed te eten en jaarlijks sterven er maar maximaal 6 personen in Japan aan het eten van deze vis… Toch kon ik er niet echt van genieten en zei een klein stemmetje in mijn hoofd telkens:"wat als"… Over maximaal 20 uur zullen we het weten! Al met al is dit tot nu toe toch echt wel het meest bijzondere wat ik heb gegeten tijdens mijn reis.

Net zoals vorige keer wil ik weer even tijd nemen voor het vragen uurtje:

“Hoeveel kilometers (vliegen) verwacht je zoal te maken gedurende je stage? Ik zou zeggen geniet er nog lekker van, en niet te hard werken he?”
Over het harde werken zal ik me niet uitlaten, omdat iemand van het bedrijf wellicht mee leest... echter verwacht ik hier zo’n 4000 kilometer te reizen. Dit gebeurt allemaal via de trein (Shinkansen).

“Het weer hier is nu helemaal knudde, hoe is daar lekker warm of gelijk aan Nederland?”
Hoewel begin november is het hier nog steeds rond de 20 graden… Ik heb dus ontzettend veel medelijden met jullie…

“Al Hollanders tegen gekomen?”
Warempel ja! Het vreemdste was dat ik ze niet tegen kwam in een grote stad als Tokyo of Osaka maar juist hoog in de Hakone bergen. Ik was verdwaald en vroeg hun in het Engels om hulp… op de een of andere manier herkende ik een vreemd accent… Nederlanders...

“Is dat allemaal ver van elkaar verwijderd en hoe reis je daar?”
Gemiddeld 500 kilometer reizen tot een nieuwe bestemming en zoals eerder gezegd reis ik dus met de trein.

Zoals gebruikelijk zal ik mijn verhalen proberen te omlijsten met de gebruikelijke foto’s. Zoals gebruikelijk kan dit ook weer enige tijd duren… Mochten jullie trouwens meer vragen hebben, twijfel niet om deze in de reacties neer te zetten!

Ook werd ik van meerdere kanten gevraagd om mijn blog in het Engels te schrijven… Natuurlijk ben ik hier niet te beroerd voor… de foto’s blijven echter bij de Nederlandse versie.

(Hopelijk) tot de volgende keer!

Sayōnara!