Ieder nadeel heb zo zijn voordeel

Kon'nichiwa!

Het is al weer veel te lang geleden dat ik een verhaal op deze blog heb gezet… Sorry, het spijt me… Voor degene die er echt heel erg mee zitten mogen in Japan een gratis biertje komen ophalen. Om even wat snel in te halen een opsomming van wat ik allemaal gedaan heb sinds mijn laatste verhaal (veel is ook terug te zien in de foto’s.)
-Sky tree in Tokyo bezocht (hoogste toren van de wereld, schijnt iets anders te zijn dan het hoogste gebouw van de wereld)
- Akihabara bezocht (ook wel electrical town genoemd en het centrum van de elektronica, anime en computerspelletjes van Tokyo)
- Veel tempels bezocht (die zijn overal te vinden, maar blijven geweldig om te bezoeken)
- Veel vreemde dingen gegeten (het blijft toch vreemd een hele vis te krijgen… “met organen?”… met organen… “wel gebakken?”... Dat gelukkig wel)

Nu jullie daarover zijn bij gepraat de huidige stand van zaken. Na uit Tokyo te zijn vertrokken moest ik terug naar Osaka. Daar heb ik welgeteld 1 dag op kantoor gezeten om de volgende dag weer naar Tokyo te gaan om vervolgens over te stappen richting Kamakura… Nu hoor ik jullie al denken: “waarom ben je niet in Tokyo gebleven? Scheelt reiskosten, tijd en geld!” Nou ik moet eerlijk zijn dat ik het hier aan de mensen heb gevraagd en dat ik het ook nog steeds niet zeker weet. “Iets was handiger zo.” Dat moeten we dan maar geloven…

Maar goed ik zit momenteel in Kamakura… dit is een stad die qua grote ongeveer te vergelijken is met Enschede. Het grootste verschil is dat Kamakura wel belangrijke bezienswaardigheden heeft.. Het was zelfs 1000 jaar geleden voor iets meer dan honderd jaar de hoofdstad van Japan. Er zijn dus vele tempels en dergelijke dingen te zien. Het grootste voordeel is echter dat het aan het strand ligt. “Strand halverwege oktober?” Wel als het hier nog steeds 30 graden is!

Daarentegen is het grootste nadeel dat alles best wel ver weg licht van mijn verblijfplaats… de snelste manier om op werk te komen is een 40 minuten durende wandeling… Fietsen zou sneller gaan, weet ik maar die heb ik hier helaas niet. Zoals een grote Nederlandse filosoof eens zei: “ieder nadeel heb zo zijn voordeel.” Ik ben namelijk afgevallen!

Vorige keer werden mij een aantal vragen gesteld in de reacties. Hier de antwoorden:

“Of ik iets wou vertellen over het bedrijf waarvoor ik stage loop?”
Natuurlijk wil ik dat! Ik loop stage voor Takeda Pharmaceutical Company. Dit is het grootste farmaceutisch bedrijf in Japan is. Tevens hebben ze vestigingen in meer dan 70 landen en zijn hun producten te koop in meer dan 100 landen wereldwijd. Wat mijn rol is in deze miljarden organisatie is het volgende: Ik moet onderzoeken wat de niet Japanse werknemers van de faciliteiten vinden en hoe deze voor hen zijn te verbeteren. Doordat ze ongeveer in elk deel van Japan een vestiging hebben moet ik dus heel Japan door reizen.

“Hoe ik mijn weekenden doorbreng?”
Vooral met veel sightseeing. Meestal koop ik dan wat eten in een restaurant omdat ik meestal laat thuis ben. Thuis koken doe ik nauwelijks.

“Of ik veel Nederlandse producten zie?”
Ik moet zeggen dat ik vaak Heineken tegenkom… Als Tukker wordt ik daar helaas niet al te enthousiast van… Wel zijn er veel producten van Unilever (toch nog half Nederlands) en is Nijntje ongekend populair (no kidding)… Ze noemen het lieve kleine konijntje alleen miffy en veel Japanners weten niet eens dat het Nederlands is.

“Of ik nog terug moet naar Osaka”
Ja, aankomende donderdag en daar blijf ik dan 2 weken om vervolgens richting het westen te reizen. (Ik zit er onder ander aan te denken om Hiroshima te bezoeken).

“Of mijn broek nog heel is?”
Mijn broek was alleen een beetje onder gekwijld. Na de was beurt was hij weer zo goed als nieuw.

“En… niet te veel rijstwijn he?”
Doe mijn best, ik beloof alleen helemaal niks. Het is hier alleen soms best lastig voor mijn lever omdat ik op elke locatie een welkomstfeest met de bijbehorende Japanse drank krijg. Meestal eindigen die avonden in een karaokebar. Persoonlijk heb ik hier geen probleem mee maar heb ik alleen soms best medelijden met mijn hardwerkende lever (meestal gevolgd door een lichte vorm van zelfmedelijden de volgende ochtend).

Zoals altijd zal ik het verslag verzien van de nodige foto’s. Zoals altijd kan dit ook enige tijd duren…
Daarnaast vind ik het erg leuk om de reacties te lezen van mensen! Dank jullie daarvoor! Mochten jullie nog meer vragen hebben stel ze gerust en dan zal ik ze proberen te beantwoorden in het volgende verslag (wat hopelijk minder lang op zich moet laten wachten dan deze).

Sayōnara!